Οι δράσεις των funtastics για τη σχολική βία και τον εκφοβισμό

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα

κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.  

Αν και επίσημα δεν έχει 

οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα, τα τελευταία χρόνια όλο και 

περισσότεροι εκπαιδευτικοί δράττονται  της ευκαιρίας για να 

ασχοληθούν με ένα θέμα τόσο φλέγον και επίκαιρο που οι διαστάσεις

του είναι εμφανείς στην καθημερινή σχολική πραγματικότητα.

Σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, ανάλογα με την βαθμίδα.

Λιγότερο ή περισσότερο επικίνδυνες, ανάλογα με το άτομο.

Πληροφορίες για το φαινόμενο μπορείτε να δείτε στο 

άρθρο του Νίκου Μεντζίνη, δασκάλου και συντονιστή 

δράσεων για τον σχολικό εκφοβισμό και τη βία σε επίπεδο Κρήτης.

Έτσι κι εμείς, αφιερώσαμε αρκετές μέρες από το πρόγραμμα μας

πιστεύοντας ότι η ευαισθητοποίηση γύρω από κάθε τόσο έντονο

και σοβαρό φαινόμενο πρέπει να ξεκινάει από την τρυφερή 

προσχολική ηλικία. 

Ενημερωθήκαμε από εποπτικό υλικό και βίντεο  

που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο

https://vimeo.com/49153058

https://vimeo.com/49153059

Περισσότερο υλικό δείτε στη σελίδα της
Ε. Ψ. Υ. Π. Ε

Προσπαθώντας να καταλάβουμε τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει συχνά

κάτι τόσο οδυνηρό, μιλήσαμε για τη διαφορετικότητα και το 

σεβασμό απέναντι στον άλλον.

Βρεθήκαμε μπροστά σε ένα δίλημμα...
Έξω από την πόρτα της τάξης μας βρήκαμε  δύο δώρα με 
ένα συνοδευτικό σημείωμα που εξηγούσε ότι έπρεπε
να διαλέξουμε το ένα για να το κρατήσουμε.
 Όπως ήταν αναμενόμενο, τα παιδιά διάλεξαν το δώρο που ήταν μέσα
στην όμορφη σακούλα.

Εκεί όμως, τους περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη....

Έτσι διαπιστώσαμε πως δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν από την 

εξωτερική εμφάνιση... ακόμη και τα καραμελάκια, αν και ήταν διαφορετικού 

χρώματος, μέσα είχαν όλα σοκολάτα!

( ιδέα από Popi-it )

Διαβάσαμε το "Ένας πιγκουίνος... όχι και τόσο τέλειος" 

της Γιολάντας Τσορώνη - Γεωργιάδη 

και καταλάβαμε πως δε χρειάζεται να είμαστε τέλειοι και αρεστοί 

σε όλους, απλά ο εαυτός μας. Εκείνοι που μας αγαπάνε

πραγματικά μας εκτιμούν για αυτό που είμαστε!

Διαβάσαμε την υπέροχη ιστορία του Χόρχε Μπουκάι 

" Η αληθινή αξία του δαχτυλιδιού" 

«Ήρθα δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;'

Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε:'Πόσο λυπάμαι αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά ίσως...' και ύστερα από μια παύση συνέχισε: ' αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω'.

'ε... μετά χαράς, δάσκαλε' είπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι' άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.'Ωραία' συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας: 'πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς γι' αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς.'

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι' αυτό.Όταν το παιδί έλεγε 'ένα χρυσό φλουρί' όλοι γελούσαν. Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στον δρόμο του στην αγορά –και σίγουρα θα ήταν πάνω από 100 άτομα-, παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω.Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλιτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου.

'Δάσκαλε' είπε, 'λυπάμαι. Είναι αδύνατον να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.''Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε' απάντησε ο δάσκαλος. 'Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησε πόσα μπορεί να πιάσει. Όμως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι.'

Ο νεαρός καβάλησε και έφυγε πάλι.Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με τον φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί:'Πες στο δάσκαλο αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.''Πενήντα οχτώ χρυσά;' Φώναξε το παιδί.'Ναι' απάντησε ο κοσμηματοπώλης.

Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.'Κάθισε' του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. 'είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. Γιατί στην ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;'Και μ' αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού.»

και οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι, αντί να ζητάμε αποδοχή από 
τους γύρω μας, πρέπει να πιστεύουμε στον εαυτό μας γιατί ο καθένας μας είναι μοναδικός και πολύτιμος. 

Μπορείτε να δείτε την ιστορία και εδώ

Ακούσαμε από τον Μικρό Αναγνώστη "Τα μπαλόνια της φιλίας"

και " Η Μόνα σε καινούριο σχολείο" και προβληματιστήκαμε.

Για τις δύο ιστορίες, πατήστε ΕΔΩ

Τι θα συμβουλεύαμε τους ήρωες 

των δυο ιστοριών; Κατέγραψα τις απαντήσεις των παιδιών 

και φωνάξαμε τα συνθήματα. Μάλιστα, φτιάξαμε και  ένα δικό μας σύνθημα!

" Δώσε ένα χέρι βοήθειας! Όχι ένα χέρι ξύλο... " 

και στη συνέχεια μια αφίσα με τα μηνύματα που βγήκαν.

Παίξαμε με τη μεταφορική έννοια των προτάσεων και 

σκεφτήκαμε πως ένα σύνθημα έχει αξία όταν κάποιος το ακούει

και αφυπνίζεται. Έτσι, πήραμε πολύχρωμα μπαλόνια, γράψαμε

πάνω τους το σύνθημα μας και αποφασίσαμε να κάνουμε τη δική μας

διαδήλωση! Επισκεφτήκαμε τις τάξεις του δημοτικού με το οποίο 

συστεγαζόμαστε, δείξαμε στα μεγαλύτερα παιδιά την αφίσα μας

και τους χαρίσαμε ένα μπαλόνι με το σύνθημα μας για να μην

ξεχνούν ποτέ πως η βία δεν είναι λύση. 

Ακούσαμε επίσης ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το

"Χέρια σαν κι αυτά" των Locomodo, δραστηριότητα

που έκανα και πέρυσι και θα κάνω σίγουρα και του χρόνου...

Το λάτρεψαν!!!

Πόσα όμορφα πράγματα μπορούν να κάνουν τα χέρια μας...

δείτε τι ζωγράφισαν τα παιδιά

Τις περσινές μας δράσεις δείτε τις ΕΔΩ

Η κυρα - Σαρακοστή

Σήμερα μιλήσαμε για τη Σαρακοστή, τα σαρακοστιανά φαγητά και έθιμα

- νηστεία και εκκλησιασμός, προσπάθεια να είμαστε εγκρατείς και να 

γινόμαστε καλύτεροι - και γνωρίσαμε την κυρα - Σαρακοστή, 

ένα παλιό έθιμο που βοηθούσε τους ανθρώπους να μετρούν τις ημέρες μέχρι το 

Πάσχα.  

Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο ημερολόγιο με το οποίο μετρούσαν τις εβδομάδες της νηστείας (Σαρακοστής).

Η κυρά Σαρακοστή στις περισσότερες περιοχές ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά. Απεικόνιζε μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, σαν καλόγρια, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας, και με εφτά πόδια που αναπαριστούσαν τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι και έτσι ήξεραν πόσες… βδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο, έκοβαν και το τελευταίο πόδι.
Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Τοποθετούσαν το σύκο αυτό μαζί με άλλα, και σε όποιον το έβρισκε θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι. 

Σε άλλα μέρη της Ελλάδας η Κυρά Σαρακοστή δεν ήταν φτιαγμένη από χαρτί, αλλά από ζυμάρι. Το ζυμάρι φτιαχνόταν με αλεύρι, αλάτι και νερό. Η διαδικασία ήταν κι εδώ η ίδια όπως και με την χάρτινη. Μια παραλλαγή του εθίμου της Κυράς Σαρακοστής είναι φτιαγμένη από πανί και γεμισμένη με πούπουλα.

Μάθαμε το τραγουδάκι "Η κυρα - Σαρακοστή"

Την κυρα-Σαρακοστή που 'ναι έθιμο παλιό

οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν με αλεύρι και νερό

Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι ένα σταυρό

και το στόμα της ξεχνούσαν γιατί νήστευε καιρό

Και τις μέρες της μετρούσαν με τα πόδια της τα εφτά

κόβαν ένα τη βδομάδα μέχρι να 'ρθει η Πασχαλιά

Μάθαμε ποια φαγητά είναι νηστίσιμα και τα βάλαμε

στο σαρακοστιανό μας πιάτο, αφού πρώτα τα βρήκαμε και τα κόψαμε

από διαφημιστικά φυλλάδια σούπερ μάρκετ.

Χρησιμοποιήσαμε το πιάτο αυτό για να φτιάξουμε την 

ατομική μας κυρα-Σαρακοστή, χρησιμοποιώντας τα παρακάτω 

πατρόν

Τέλος, τα παιδιά ζωγράφισαν τα εδέσματα της Καθαράς Δευτέρας που είχαν στο τραπέζι τους και έγραψαν τα ονόματα τους

Απόκριες 2014!

Αναρτησούλα της τελευταίας στιγμής

λόγω ξεφαντώματος,σύντομη και περιεκτική...

Ευχαριστώ πολύ την Αριάδνη,την Έλενα, τη Στέλλα,

την Πόπη και τη Φαίη για τις ωραίες ιδέες τους που μας φάνηκαν

πολύ χρήσιμες και "πατήσαμε" πάνω τους για να διασκεδάσουμε

και φέτος!

Ο κλόουν που παίζει ακορντεόν με τις ζωγραφιές των παιδιών

της Στέλλας Ντίνου

Οι ατομικοί μας κλόουν!!

Διαβάσαμε και επεξεργαστήκαμε τον Αρλεκίνο της

Ζωρζ Σαρρή και τον κατασκευάσαμε με υφάσματα

Τα πουλιά της Εξωγήινης που γνωρίσαμε από το site της Καλλιόπης Παπουτσάκη δουλεύοντας πάνω  στα συναισθήματα

μας χάρισαν ωραίες δραστηριότητες και πανέμορφες μάσκες

Δείτε τις ΕΔΩ

Γλωσσικές και μαθηματικές  με μάγους και μαγισσούλες

Μαθαίνουμε το τραγούδι  «9 μαγισσούλες» 

της Έλενας Μακρή

και το χορεύουμε εκτελώντας τις κινήσεις

Σε ένα κάστρο ζούσανε 9 μαγισσούλες,

που είχαν πράσινα μαλλιά και σουβλερές μυτούλες.

Και πάνω, και κάτω, και πέρα και δώθε, και μέσα και έξω,

 δεξιά κι αριστερά, κόβαν βόλτες στη σειρά.

 Για κατοικίδιο είχανε μια μαύρη νυχτερίδα,

και ένα μωβ ελέφαντα μ’αστεία προβοσκίδα!

Και πάνω, και κάτω και πέρα και δώθε και μέσα και έξω,

 δεξιά κι αριστερά, κόβαν βόλτες στη σειρά.

 Μια μέρα συναντήσανε ένα λιχούδη δράκο,

 στο κάστρο τον καλέσανε να πάρει έναν υπνάκο.

Και πάνω, και κάτω, και πέρα και δώθε, και μέσα και έξω,

 δεξιά κι αριστερά, κόβαν βόλτες στη σειρά.

Στο πι και φι σκεφτήκανε να φτιάξουν μια σουπίτσα,

 και από το δράκο ζήτησαν ν’ανάψει τη φωτίτσα.

Και πάνω, και κάτω, και πέρα και δώθε, και μέσα και έξω,

δεξιά κι αριστερά, κόβαν βόλτες στη σειρά.

 Μα μια φαγούρα τρομερή το δράκο μας τον πιάνει ,

 κι εκείνος έκανε «Αααααααααααααψού» επάνω απ’το καζάνι.

Και πάνω, και κάτω, και πέρα και δώθε, και μέσα και έξω,

δεξιά κι αριστερά, κόβαν βόλτες στη σειρά. 

 Κι οι μάγισσες που ήθελαν να φτιάξουν μία σούπα,

από το κάστρο έφυγαν πετώντας σε μια σκούπα!!!

Και πάνω, και κάτω, και πέρα και δώθε, και μέσα και έξω,

δεξιά κι αριστερά, κόβαν βόλτες στη σειρά.

Το τραγουδάμε στο ρυθμό του τραγουδιού

 « 9 μελισσούλες»

και φύλλο εργασίας

 Η μάγισσα Σουσουρέλα από το παραμύθι της Ελισάβετ Τάρη «Η μάγισσα Σουσουρέλα και η Αλφαβήτα»

Όπως λένε και οι στίχοι του τραγουδιού, η Σουσουρέλα μάζευε τις άλλες μάγισσες και του ς μάθαινε μάγια διαφορετικά.. γράμματα πώς να ταιριάζουν και λεξούλες να αραδιάζουν… Έτσι κι εμείς, Παίρνουμε για λίγο τη θέση της, γινόμαστε μάγοι και μάγισσες  και στήνουμε το δικό μας καζάνι…  Κάθε παιδί επιλέγει στην τύχη μια καρτέλα, διαλέγει από την αλφαβήτα τα γράμματα εκείνα που την αποτελούν, τα ρίχνει στο καζάνι και, αφού λέει ένα ξόρκι, με το μαγικό του ραβδί τα βάζει στη σωστή σειρά για να σχηματίσει τη λέξη της καρτέλας του!

Μαγικές εικαστικές δημιουργίες

(ιδέα από την Αριάδνη)

Μεταμορφωνόμαστε σε μαγισσούλες και μάγους! Κατασκευάζουμε μόνοι μας τα εξαρτήματα της στολής μας , η οποία έχει ως βάση της σακούλες απορριμμάτων, γαλάζιες για τα αγόρια και μωβ για τα κορίτσια

Πρώτα φτιάχνουμε τα καπέλα μας και αστέρια για να κολλήσουμε στη στολή

Τα ραβδιά μας!

 Ζωγραφίζουμε σε ένα χαρτί αυτό που θα θέλαμε να πραγματοποιήσουμε εάν είχαμε μαγικές ιδιότητες  και οι επιθυμίες μας μεταμορφώνονται σε ραβδιά. 

Έτοιμοι!!!!!!!!!!!!! 

Λίγα αστεία ξόρκια πριν το σχόλασμα και οι αναμνηστικές μας φωτογραφίες

Και τέλος, οι χαρταετοί μας με mandalas, 

ιδέα της Φαίης Ναούμ που πολύ μας άρεσε!!!

Και του χρόνου!!!

Καλή Σαρακοστή σε όλους!!!