Πανελλήνια Ημέρα Σχολικής Βίας

Η σχολική βία έχει πάρει ανεξέλεγκτες 

καταστάσεις τα τελευταία χρόνια και 

θεωρώ ότι το σύγχρονο νηπιαγωγείο μπορεί 

σε μεγάλο βαθμό να διαμορφώσει σωστά 

πρότυπα στάσεων και συμπεριφορών 

στο κομμάτι αυτό. 

Εμείς σήμερα, αναφερθήκαμε με απλά 

λόγια στη σχολική βία. Αν και 

πολλά από τα παιδιά μου δεν 

φάνηκαν να καταλαβαίνουν και πολλά από

τον όρο, στο τέλος αντιλήφθηκαν ότι 

κρύβεται καλά πίσω από μια προσβλητική 

κουβέντα ή κοροϊδία, έναν μεγαλύτερο 

συμμαθητή που σε σπρώχνει στο 

διάλειμμα και προσπαθεί να σε φοβίσει, 

έτσι για πλάκα, ή 

πίσω από ένα αθώο "αν θες να σε έχω φίλο

δώσε μου τον κόκκινο μαρκαδόρο" 

Δεν υπάρχει όμως τίποτε αστείο 

στο να φοβάσαι!!!

Σ'αυτό συμφωνήσαμε όλοι!

Αφού παρακολουθήσαμε ένα σχετικό 

βίντεο και το συζητήσαμε 

επισημάναμε ότι η βία δεν είναι μόνο 

σωματική αλλά  και λεκτική.

Άραγε, τι πονάει περισσότερο;

Το σώμα ή η ψυχή;

Ζήτησα από τα παιδιά να  μου πουν

λέξεις που κάνουν την καρδούλα τους 

να χαίρεται και λέξεις που την πληγώνουν

και κατέγραψα τις απαντήσεις τους

(στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ίδιες)

Διαβάσαμε το βιβλίο της 

Μαρτίν Αγκάσι

"Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε"

που πραγματικά πολύ ενθουσίασε τα παιδιά !

Ακούσαμε ένα πολύ αγαπημένο μου 

τραγούδι και αναλύσαμε τους στίχους, 

το " Χέρια σαν αυτά " των Locomodo

Υπάρχουν χέρια που φυτεύουν ένα δέντρο
και άλλα χέρια που του βάζουνε φωτιά
υπάρχουν χέρια που σαν πέσεις σε σηκώνουνε ξανά
σίγουρα θα `χεις συναντήσει δύο χέρια σαν κι αυτά

Υπάρχουν χέρια που πατάνε την σκανδάλη
και άλλα χέρια που προσφέρουν γιατρειά
υπάρχουν χέρια που χτυπάνε χέρια αλύπητα σκληρά
ίσως μια μέρα συναντήσεις δύο χέρια σαν κι αυτά

Υπάρχουν χέρια που έχουν μάθει να σου δίνουν
και άλλα χέρια που ζητάνε μοναχά
υπάρχουν χέρια που τις νύχτες σε χαϊδεύουν στοργικά
σίγουρα θα `χεις συναντήσει δύο χέρια σαν κι αυτά

Υπάρχουν χέρια που απ’ το άδικο έχουν σφίξει
έχουνε σφίξει και έχουν γίνει μια γροθιά
και μ’ άλλα χέρια έχουν σμίξει για να σβήσουν την φωτιά
ίσως τα χέρια τα δικά μας να `ναι χέρια σαν κι αυτά

Βλέπω κι απόψε εδώ μέσα κάτι χέρια
χειροκροτάνε και μας δίνουνε χαρά
θα `θελα λίγο να σηκώσουμε τα χέρια μας ψηλά
να τραγουδήσουμε παρέα με δυο χέρια σαν κι αυτά

Διαπιστώσαμε ότι τα ίδια χέρια μπορούν να 

κάνουν καλά και κακά πράγματα...

αυτός που αποφασίζει είναι πάντα το μυαλό. 

Γι'αυτό θα φροντίσουμε να του μάθουμε καλά

ποια είναι η διαφορά!

Τα δικά μας χεράκια πόσα όμορφα πράγματα 

μπορούν να κάνουν;

Και όταν η σχολική βία δεν αφορά εμάς

αλλά κάποιον άλλον; Πώς θα αντιδρούσαμε;

Τι θα έπρεπε να κάνουμε;

Έχει σημασία αν αυτός ο άλλος 

είναι φίλος μας ή κάποιος άγνωστος;

Θεωρώ πως είναι μια συζήτηση που 

πρέπει να γίνει κάποια στιγμή μέσα σε 

κάθε σχολική τάξη. Τα παιδιά με 

εξέπληξαν με τον τρόπο που 

σκέφτονται πάνω σε τόσο 

μεγάλα ζητήματα!

Την κουβέντα μας βοήθησαν πολύ

και οι παρακάτω εικόνες που έδειξα

στα παιδιά, θα τις βρείτε στην

αρχική τους μορφή εδώ

Ο δρόμος από το "Εγώ" μέχρι το "Εμείς"

είναι πολύ μακρύς, καλό είναι 

λοιπόν να ξεκινήσει νωρίς...